Свята-Пакроўскі сабор у Баранавічах быў пабудаваны ў 1924–1931 гадах, калі Заходняя Беларусь уваходзіла ў склад Польшчы. Храм быў пабудаваны ў неакласічным стылі і сёння з'яўляецца найстарэйшым з праваслаўных храмаў горада.

Драўляная праваслаўная царква, пабудаваная ў Баранавічах у 1908 годзе на тэрыторыі цяперашняга сабора, у 1915 годзе падчас Першай сусветнай вайны была павялічана за кошт прыбудоў. Аднак у ноч на 2 траўня 1921 года, пасля святочнай вячэрні першага дня Вялікадня, храм згарэў. Было вырашана пабудаваць новы сабор на месцы згарэлага. У верасні 1922 года быў складзены каштарыс будаўніцтва новага храма па праекце варшаўскага архітэктара Мікалая Абалонскага. У 1924 годзе была асвячона закладка першага каменя ў падмурак храма, а ў 1931 годзе сабор быў урачыста асвячоны.

З 1949 года Свята-Пакроўскі сабор застаўся адзіным дзейным праваслаўным храмам у горадзе. У 1953 годзе царква была ўнесена ў спіс помнікаў архітэктуры БССР.

З архітэктурнага гледзішча храм уяўляе сабой квадратны ў плане будынак, да якога з розных бакоў прымыкае вежа-званіца і тры паўкруглыя апсіды.

Унутры Свята-Пакроўскага сабора ў Баранавічах размешчаны сем унікальных мазаічных кампазіцый, якія ўпрыгожвалі калісьці Варшаўскі сабор. Сёння гэтыя мазаічныя кампазіцыі спецыялісты называюць адным з лепшых прыкладаў мазаічнага мастацтва ХІХ – пачатку ХХ стагоддзя. Мазаічныя пано былі набраны ў 1902–1911 гадах у пецярбургскай майстэрні Фралова па эскізах Васняцова, Кошалева, Бруні і ўпрыгожвалі сабор Аляксандра Неўскага ў Варшаве, пасля зносу якога ў 1924–1926 гадах былі перавезены ў Баранавічы.

Дата публікацыі: 26.02.2023.

---

Для зручнай навігацыі па славутасцях выкарыстайце БЯСПЛАТНУЮ мабільную праграму